บทที่ 272

แนนซี่คิดว่าเรื่องนี้แปลกมาก ทำไมซอนเดอร์จึงทำงานเป็นคนรับใช้เองทั้งหมด? “โรสอยู่ไหนหรอคะ?” เธอถามอย่างสงสัย “ออกไปกับเด็ก ๆ” เจย์พูดอย่างเย็นชา เจย์เป็นคนที่หวงแหนคำพูดเหมือนทองคำที่หลุดออกจากปาก ดังนั้นหลังจากทักทายเสร็จ เขาก็นั่งที่นั่นอย่างสง่างามโดยไม่พูดอะไรสักคำ บรรยากาศเริ่มหดหู่เป็นพิเศษ ซอนเดอร์ถือชามาให้และยิ้ม “ท่านคะ ฉันควรไปตามนายหญิงลอยล์ดีไหมคะ?” “ไม่เป็นไร ให้เธอเล่นกับเด็ก ๆ ไปเถอะ” มีความอบอุ่นในน้ำเสียงของเขา โชคดีที่โรสรู้ว่าฌอนจะมา เธอจึงเดินกลับมาในบ้านพร้อมกับเด็ก ๆ ในไม่ช้า จากนั้นทุกคนในบ้านหันไปมองด้วยความประหลาดใจ ซึ่งเห็นเป็นผู้ใหญ่หนึ่งคนและเด็กสามคนถูกปกคลุมเลอะเทอะไปด้วยโคลนทั่วร่างพวกเขา พวกเขามีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้า แนนซี่รู้สึกแอบภูมิใจเมื่อเห็นโรสอยู่ในสภาพสกปรกเช่นนั้น ผู้หญิงคนนี้โง่มากที่เปิดเผยภาพลักษณ์ที่บ้านนอกของเธอต่อหน้าท่านอาเรสผู้สูงศักดิ์เช่นนี้ คนอย่างท่านอาเรสที่เป็นโรคกลัวเชื้อโรค จะตกหลุมรักคนอย่างเธอได้อย่างไร? “ฌอน!” โรสวิ่งไปอย่างกระตือรือร้น “คุณฌอน!” เจย์แก้ไขเธอด้วยความไม่พอใจ โรสสะดุ้ง นี่เป็นชื่อเรียกทางการไป! “ทำ