บทที่ 389

โรสพุ่งเข้าหาช่องแคบนั้น ตอนห้องถูกเคลื่อนย้าย เพียงเพื่อให้กำแพงรอบ ๆ ช่องขยับได้ในขณะที่เธอเอื้อมมือไปปิดกั้นช่องให้หยุดหมุน จากนั้น ไฟของห้องก็เปิดขึ้น โรสหันกลับมาเห็นเจย์ด้วยสีหน้าเข้มขรึม มือของเขากำลังกดปุ่มบนผนัง โรสจ้องไปที่ลูกบิด จากนั้นหันกลับไปจ้องที่ช่องถูกปิดกั้น เขาปิดช่องทางเข้านั้นหรือเปล่า? “ท่านอาเรส ฉัน… ฉันคิดว่าฉันหลงทาง ฉันอยากไปห้องน้ำ…” โรสพูดช้า ๆ ดวงตาของเธอหลบตาแล้วจ้องมองลงไปที่พื้นขณะที่เธอตัดสินใจโดยจิตใต้สำนึกที่ซ่อนเก็บสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นจากเขา เจย์เอื้อมมือออกมา ด้วยท่าทางที่ตกตะลึง โรสวางมือของเธอไว้ในมือที่ใหญ่กว่าของเขา “ออกมา เธอออกมาซะ” รอยย่นระหว่างคิ้วของเขาเมื่อรู้ตัวว่าโรสไม่ได้อยู่ข้าง ๆ เขาขณะที่เขาตื่นขึ้นมาในที่สุดก็ผ่อนคลายลงเมื่อเขาพบเธอแล้ว การจ้องมองของโรสจับจ้องไปที่ลูกบิดราวกับว่ามันเป็นหลุมดำขนาดมหึมาที่ขู่ว่าจะกลืนกินเธอทั้งหมด ความลับเบื้องหลังสถานที่นี้คืออะไร? เจย์ซ่อนบางอย่างจากเธอหรือเปล่า? “ช่างเป็นห้องที่มืดมิด นายจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ท่านอาเรส?” โรสกระวนกระวายขณะที่เธอพยายามถามอย่างอยากรู้อยากเห็น เธอแอบมองเจย