บทที่ 503

เมื่อเรียกสมาชิกกลุ่มนักวิเคราะห์ของเขามาในห้องสำนักงาน เจย์ถามอย่างไม่รู้สึกอาย “พวกนายพอจะรู้เรื่องการติดฟิล์มกันรอยหน้าจอโทรศัพท์กันบ้างไหม?” สมาชิกต่างตกตะลึง พวกเขาตกใจกับคำถามที่ถูกโยนมาที่พวกเขา ทว่า ภายใต้การจ้องมองที่ดุร้ายและโหดเหี้ยมของท่านประธาน พวกเขาทำได้เพียงคิดเพื่อหาคำตอบสำหรับคำถามของเขา “ติดฟิล์มกันรอยคือการตั้งแผงขายของที่ริมถนนครับ ท่านประธาน” “แผงลอยริมถนนหมายความว่ามันจะเป็นที่ที่คนจำนวนมากจะอยู่” “ปกติอยู่ใต้สะพานลอย” น้ำเสียงของเจย์ถือเป็นที่สิ้นสุดเมื่อเขาพูดว่า “เตรียมเครื่องมือที่จำเป็นสำหรับการขาย คืนนี้ฉันจะตั้งแผงขายของใต้สะพานสายรุ้ง” เกรย์สันและคนอื่น ๆ ตกตะลึงกับข่าวที่ได้แจ้งมาแบบนี้ “ท่านประธาน… คุณ… คุณต้องการตั้งแผงขายของริมถนนจริงเหรอครับ?” เจย์พยักหน้าเล็กน้อย เกรย์สันไม่กล้าที่จะแหย่คำถามลึกลงไปกว่านี้ เกรย์สันและคนอื่น ๆ จึงขอตัวออกไปเตรียมของทันที “เมื่อเร็ว ๆ นี้ท่านประธานได้รับผลกระทบด้วยความตกใจทางด้านจิตใจไปหรือเปล่า คุณเกรย์สัน? ทำไมเขาถึงต้องการตัดสินใจอย่างกะทันหันที่จะไปเปิดร้านติดฟิล์มกันรอยไว้ใต้สะพานลอยฟ้า?” “ลองนึกดูว่าถ้