บทที่ 568

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ สำหรับเจเจ ที่ลูกให้เราไปเพราะไม่อยากเจอพ่ออีกแล้วใช่ไหม?” “ลูกเกลียดเขา แต่ลูกไม่รู้จะแก้แค้นแทนโรสได้ยังไง ด้วยวิธีนี้ ลูกเลยอยากให้เราออกไปจากที่นี่ ถ้านั่นจะทำให้ลูกรู้สึกดีขึ้น แม่ยินดีที่จะทำเพื่อแสดงเจตนาที่ดี เราจะออกไปทันที” จากนั้นโคลอี้ได้ดึงมือของจอร์แดนและเดินออกไป เจย์ยืนนิ่งในความเงียบอยู่ตรงนั้น จอร์แดนยังคงหันมามองเจย์ด้วยความรัก คำพูดที่อยากจะออกจากปากของเขาแต่ยังคงลังเลและไม่สามารถพูดได้นั่นก็คือคำว่า ‘ลูกชาย’ “เจย์ นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ตราบใดที่นายมีความสุข แม่ของนายและฉันก็จะมีความสุข” จอร์แดนรู้สึกราวกับว่ามีอะไรติดอยู่ที่คอของเขา เขาบังคับตัวเองให้พูดคำเหล่านี้ แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกเหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่จอร์แดนและโคลอี้เดินไปที่หน้าประตู เจย์ซึ่งเงียบอยู่พักหนึ่งกล่าวว่า “หากพวกคุณประสบปัญหาอะไรก็ตาม โทรหาผู้ช่วยของผมได้เลย อย่าพยายามแก้ปัญหาด้วยตัวเอง” จอร์แดนได้ยินแล้วสะดุ้งทันที ใบหน้าเย็นชาของเขากลับกลายมีรอยยิ้มอันอบอุ่น “เราจะทำตามที่บอก” เขาตอบอย่างมีความสุข รถที่เจย์จองไว้สำหรับพวกเขาจอดอยู่ด้านนอกหอ