บทที่ 57

ร็อบบี้ยิ้มอย่างมีลับลมคมใน “ถ้าน้าอยากตีผมก็ต้องดูว่าน้าจะจับผมได้ไหม?” หลังจากที่พูดจบร็อบบี้น้อย ก็รีบวิ่งหนี โจเซฟินกางแขนออกมา สีหน้าของเธอช่างหน้ากลัวอย่างไม่น่าเชื่อ “ฉันไม่เชื่อว่าจะจับเธอไม่ได้” ตามปกติแล้วเจนสันไม่ชอบที่จะออกกำลังกาย เมื่อเข้าหน้าหนาวร่างกายของเขาจะเป็นโรคติดต่อทางเดินหายใจได้ง่าย นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่โจเซฟินดูถูกความสามารถทางด้านกีฬาของเขา และตั้งชื่อเล่นที่น่าเกลียดให้กับเขาว่า ลูกเจี๊ยบขี้โรค เธอไม่รู้ว่าคนที่เธอเจอในวันนี้นั้นไม่ใช่เจนสัน แต่เป็นร็อบบี้น้อย เขาฝึกเรียนเทควันโด้ตั้งแต่ยังเล็ก ความสามารถทางร่างกายของเขาแตกต่างจากเด็กคนอื่นในวัยเดียวกัน ความเร็วของเขานั้นเหนือกว่าคนปกติทั่วไป เมื่อโจเซฟินยื่นมือไปออกไปขวางร็อบบี้น้อย เขาก็เตะแขนของเธออกไปด้วยการหมุนเตะตีลังกาในอากาศ เพื่อที่เขาจะได้ไปลงตรงด้านหลังของโจเซฟิน ซึ่งมันทำให้ไถลไปเหมือนปลา เมื่อเธอเห็นร็อบบี้น้อย ทำท่าทางนี่สวยงามเหล่านี้ และดูปราดเปรียวเธอตกใจมาก ลูกตาของเธอถลนออกมาจนแทบจะตกลงบนพื้น “แม่เจ้า! เจนสันของฉันเจ๋งมาก เขาเจ๋งขนาดนี้เลยเหรอ?” ภายในสมองของโจเซฟินกลับเสียงย้อนแย้