บทที่ 591

หลังจากที่แองเจลีนพาเจย์ขึ้นรถเข็นได้แล้ว เธอก็พูดอย่างภาคภูมิใจว่า “ท่านประธาน ดิฉันไม่มีประโยชน์อย่างอื่น แต่ดิฉันมีพละกำลังมหาศาลนะคะ เหมาะที่สุดที่จะเป็นผู้ดูแลคนที่มีความบกพร่องในการเคลื่อนไหวอย่างคุณ” เจย์และเกรย์สันตกใจกับความแข็งแกร่งของแองเจลีน ถ้าเป็นผู้หญิงร่างใหญ่และสูงที่มีพลัง พวกเขาคงไม่แปลกใจมากเท่าไหร่ แต่แองเจลีนดูผอมมาก เธอเป็นคนที่มีเพียงความงามที่งดงาม แล้วยังเป็นคนละเอียดอ่อนและน่าทึ่ง อีกทั้งยังเปรียบเหมือนดอกไม้เรือนกระจกชนิดหนึ่งที่ดึงดูดผู้ชมล้อมรอบอีกด้วย ถึงกระนั้น เธอก็สามารถอุ้มเจย์ได้ด้วยตัวของเธอเอง ฉากนั้นมันช่างขัดแย้งกันเกินไป ความแปลกใจแวบเข้ามาในดวงตาของเจย์และมันหายวับไป ในไม่ช้าใบหน้าของเขาก็กลับคืนสู่สภาพที่เย็นชาอีกครั้ง “ดีล่ะ เธอแข็งแกร่งมาก” เขาชมอย่างไม่จริงใจ แองเจลีนกระซิบเบา ๆ “ท่านประธาน ดิฉันไม่ได้แข็งแรงมากหรอก แต่ว่าคุณนั่นแหละที่ผอมเกินไป” ริมฝีปากของเจย์กระตุกอย่างรุนแรง เธอพูดแหย่ใส่เขาเพราะความผอมเกินไปงั้นเหรอ? เกรย์สันกลัวว่าทั้งสองจะทะเลาะกันและรีบเร่งไกล่เกลี่ยสถานการณ์ “ท่านอาเรส ไปกันเถอะครับ รถรออยู่ข้างนอกแล้ว”