บทที่ 653

จู่ ๆ มื้อเช้าที่อิ่มเอิบก็มีรสชาติเหมือนแสงเทียนหยดในตัวเจย์ เขาคายขนมปิ้งลงในถังขยะที่ใกล้ ๆ เขานั่งด้วยสีหน้าที่น่าเกลียดน่ากลัว เด็ก ๆ พยายามขัดขวางเส้นทางสู่ความสุขของเขาหรือเปล่า? เด็กสามคนมองพ่อของพวกเขา ... ร็อบบี้น้อยแกล้งทำเป็นถอนหายใจเหมือนผู้ใหญ่ “อ่า แม้แต่ฮีโร่ก็ยังมีความอ่อนแอในเสน่ห์ของหญิงสาวสวย” เจย์ตอบว่า “ความงามที่ดีที่สุดไม่ได้อยู่ที่ได้เจอ แต่ต้องหาให้เจอ ถ้าเจอแล้ว บอกพ่อนะ พ่อสามารถช่วยลูกจองภรรยาตัวน้อยของลูกได้” เจนสันตำหนิพ่อของเขาอย่างรุนแรงโดยไม่ลังเลและพูดว่า “ไม่ใช่ทุกคนที่มีสายตาแห่งความเชื่อเหมือนคุณพ่อนะ นอกจากนี้ ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเฒ่าหัวงูเหมือนคุณพ่อด้วย” เจย์ “...” “ใครสอนให้ลูกพูดแบบนี้?” เจย์ตะคอกใส่อย่างโกรธจัด แองเจลีนฝังใบหน้าของเธอต่ำลงไปในจานของเธอ เจนสันเหลือบมองแองเจลีน มองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกของเขา เจย์ชี้ไปที่แองเจลีนและได้พบว่าแองเจลีนที่ก้มใบหน้าของเธอมุดลงไปในจาน เจย์ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “แองเจลีน?” แองเจลีนเงยหน้าขึ้นอย่างประหม่า ปลายจมูกของเธอถูกแต้มด้วยครีมชีส เธอดูตลก “กินให้อร่อยนะ” เจย์พูด “ตกล