บทที่ 700

เด็ก ๆ ร้องไห้ออกมา เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้ สตอร์มทำได้เพียงบังคับตัวเองให้ดึงเด็ก ๆ ไว้ในอ้อมแขนของเขาและจับพวกเขาไว้ให้แน่น โจเซฟินรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นร่างของแองเจลีนที่ได้เดินจากไป เธอหันกลับมาและเข้าไปในห้องโถงใหญ่ “ทำไมนายต้องบังคับให้เธอไปเดินบนเส้นทางที่ไม่มีวันหวนคืนด้วยล่ะ เจย์?” โจเซฟินยืนอยู่ตรงหน้าเจย์ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างที่เธอมีความปรารถนาอยู่ตอนนี้คือเธอเห็นใจแองเจลีน เจย์ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นความเจ็บปวดในดวงตาของเขา โจเซฟินก็ตกตะลึง “ฉันทำร้ายเธอมากเกินไป โจเซฟิน ดูแลเธอแทนฉันหน่อยนะ” เจย์พูดเบา ๆ “ฉันคิดว่านายรักพี่แองเจลีนมาตลอด เจย์ ฉันปฏิเสธที่จะเชื่อได้ว่านายไม่รักเธออีกแล้ว บอกฉันหน่อยได้ไหมว่ามีอะไรเกิดขึ้นนายถึงกับพูดออกมาไม่ได้?” “ไม่มี” เจย์รู้ดีว่าหากโจเซฟินรู้ว่ามีอะไรผิดปกติกับเขา เขาจะไม่มีวันกำจัดปัญหานี้ออกไปได้เพราะเธอและแองเจลีนเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดที่เล่าทุกเรื่องให้กันและกันฟังอยู่เสมอ โจเซฟินผิดหวังกับเจย์มาก “พวกผู้ชายล้วนแต่เป็นคนไร้หัวใจ” จากนั้น เธอก็รีบออกไปด้วยความโกรธ สตอร์มพาเด็ก ๆ ทั้งสามคนเข้ามาในห้อง ข