บทที่ 847

“เลิกเสแสร้งได้แล้ว เธอมีลูกไม่ได้อีกแล้ว” เจย์เปิดโปงการแสดงของเธอ แองเจลีนมองเขาด้วยความประหลาดใจ จู่ ๆ เธอก็นึกถึงตอนที่เธอถูกพ่อและลูกสาวคู่หูตระกูลเบลทำร้าย มดลูกของเธอได้รับความเสียหายและเธอสูญเสียศักยภาพที่จะมีลูก “งั้น… ทำไมฉันถึงอ้วกล่ะ?” แองเจลีนสับสน เจย์มองดูความจริงจังในสายจาของเธอ และรู้สึกได้ถึงหัวใจของเขาบีบคั้น ผู้หญิงคนนี้ดูไม่เหมือนว่าเธอโกหก เขาส่งข้อความหาฟินน์ ‘พาหมอสูตินรีแพทย์มาเดี๋ยวนี้’ แองเจลีนยังคงอาเจียน ตอนนี้ เธอกำลังนอนลงบนเตียงอย่างสิ้นหวัง หน้าของเธอดูบางและซีด ดูซีดเผือด “มันเป็นมะเร็งใช่ไหม?” “มะเร็งลำไส้?” “มะเร็งกระเพาะอาหาร?” เธอเริ่มคิดมาก “ไม่นะ ทำไมความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่ฉันมีเจนสันและลูก ๆ ล่ะ?” … เจย์ขมวดคิ้วก่อนที่จะหันหลังจากไป หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับบ๊วยเปรี้ยวแพ็คหนึ่ง เขาโดยมันให้กับเธอและพูดว่า “กินเท่าที่จะเป็น” เมื่อแองเจลีนเห็นบ๊วยเปรี้ยว ตาของเธอจึงเป็นประกายขึ้น “ขอบคุณ” เธอลุกขึ้นนั่งและเปิดห่อนั้น หลังจากนั้น เธอจึงเริ่มกินบ๊วย เจย์ดูขณะที่เธอกินบ๊วยนั่นคำต่อคำอย่างรวดเร็ว มีนัยของความ