บทที่ 865

“เมื่อนายเผชิญหน้ากับความยากลำบาก ฉันหวังว่าฉันจะสามารถเป็นต้นฝ้ายที่ยืนเคียงข้างนาย ฉันต้องการเป็นกำลังของนาย คอยสนับสนุนนายอย่างกล้าหาญเมื่อนายเผชิญกับบททดสอบต่าง ๆ และยังคงมอบไหล่ให้นายได้เอนพิงแทนที่จะกลายเป็นตัวภาระ ฉันอยากให้นายคิดเสมอว่านายจะปกป้องฉันในที่ที่ปลอดภัยได้ยังไง” “นายเข้าใจที่ฉันพูดไหม? ไม่ว่าจะขมขื่นหรือหวานชื่น ฉันแค่อยากจะแบ่งเบาภาระกับคนที่ฉันรัก” ... เจย์จ้องมองไปที่แองเจลีนอย่างว่างเปล่า จู่ ๆ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เขาวางไว้ในมือก็เติบโตขึ้นอย่างไม่คาดคิด เธอกลายเป็นสิ่งที่เขาชื่นชอบ แข็งแกร่ง กล้าหาญ ซื่อสัตย์ และไม่เกรงกลัวความทุกข์ทรมาน ลำคอของเขาติดขัดและเขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เป็นเวลานาน แองเจลีนพูดอีกครั้งว่า “ถ้านายมีปัญหาอะไรแต่ไม่เต็มใจที่จะเล่าให้ฉันฟัง ฉันจะรู้สึกว่านายไม่เชื่อใจฉันมากพอ หรือไม่ก็ฉันไม่มีความสามารถพอที่จะเป็นภรรยาของนายได้ ถ้าอย่างนั้นแล้วฉันก็เลือกที่จะทิ้งนายไปนะ” หลังจากหยุดไปพักหนึ่ง ดวงตาของเธอก็กลายเป็นสีแดงก่ำ แต่ละคำและแต่ละประโยคนั้นล้วนมีพลัง “ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บปวดที่ต้องทิ้งนายไป แต่ฉันจะทิ้งนายและไม่มีวันให้โอกา