บทที่ 965

แองเจลีนรีบปิดไมค์ของโทรศัพท์และมองเจย์อย่างรู้สึกผิด สายตาของเจย์มีร่องรอยของการเยาะเย้ย แองเจลีนรู้ว่าเรื่องโกหกของเธอถูกเปิดโปง ดังนั้นเธอจึงไม่ปิดมันต่อไป “ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้” เธอพูดใส่โทรศัพท์ เจย์โบกมือให้กับเธออย่างสง่างามและทั้งหมดที่เขาพูดกับเธอก็คือ “คุณออกไปจากนี้ตอนนี้ก็ได้นะ” แองเจลีนมองเขาอย่างเกรี้ยวกราด “เฮ้ ฉันช่วยนายเมื่อคืนนี้ นายไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?” เจย์เงยหน้าและแววตาสีดำและทรงเสน่ห์เบิกกว้างยิ่งกว่าท้องฟ้ายามราตรี ไม่มีใครรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขา “ถ้าคุณอยู่ให้ห่างจากผม ที่จริงแล้ว ผมจะขอบคุณยิ่งกว่า” เขาบ่น แองเจลีนโกรธ “สารเลวเอ๊ย! ไม่มีสำนึกเลยรึไง? ถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้ ศพของนายน่าจะนอนตากแดดให้ทุกคนได้เห็นไปแล้ว” เจย์ย้อนว่า “มันก็ดีกว่าที่ปล่อยให้คนคิดว่าผมกำลังถูกคุณกักตัวไว้” ในความเป็นจริง เธอทำให้เขาวุ่นวายมากโดยการเข้าไปใกล้เขา เขาเป็นชายที่ภูมิใจที่ให้ความสำคัญของชื่อเสียงตัวเองมากกว่าสิ่งอื่นใด เขาจะยอมให้ตัวเองถูกผู้หญิงร่ำรวยขังเอาไว้ได้อย่างไร? เจย์สังเกตเห็นว่าแองเจลีนเงียบไป เขาคิดว่าเธอกำลังคิดเรื่องการกระทำและไตร่ตรอง