บทที่ 97

โจเซฟินยืนตรงข้ามกับโรสแล้วกล่าวด้วยความแน่วแน่ "พี่ชายของฉันกำลังจะเอาลูกเขาไปแล้ว โรส อย่าบอกหมายเลขห้องของพี่นะ!" "โจเซฟิน!" เจย์กัดฟันแล้วตะโกนผ่านลำโพงมา โจเซฟินกลัวมากจนหน้าเธอเขียวคล้ำ เธอปิดปากทันทีแล้วโบกมืออย่างหมดหวังให้โรส โรสเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะบอกหมายเลขบ้านไปในมือถือ "บ้านหมายเลข 618" ทันทีที่เธอบอกออกไป เจย์ก็วางสาย โจเซฟินทรุดลงกับโซฟาแล้วต่อว่าโรส "พี่บอกหมายเลขบ้านกับเขาทำไม? โรส ไม่รู้เหรอว่าพี่จะเสียร็อบบี้น้อยไปทันทีที่เขามาถึง?" เจนสันหยิบกล้วยขึ้นมาแล้วยัดใส่ปากของโจเซฟิน ด้วยท่าทางดูหมิ่น เขากล่าว "เธอพูดมากเกินไป" โจเซฟินนั่วลง ชี้ไปที่จมูกของเจนสัน เธอสาปส่งออกมา "อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เจ้าตัวเล็ก นายกำลังคำนวณผลประโยชน์ให้พ่อนาย ฉันรู้ว่านายอยู่ฝั่งพ่อของ-" เจนสันกล่าวอย่างโมโห "ไม่ ฉันไม่ใช่" โจเซฟินแค่นเสียง "ฮี่ฮี่ นายมั่นใจเหรอ? นายกล้าพูดไหมว่าพ่อนายน่ะเป็นเสือที่ชอบกินคน?" เจนสันรักคุณพ่อมาก แน่นอนอยู่แล้ว เขาต้องเมินคำขู่ของน้าเขาเพื่อปัดปัญหา โจเซฟินเสริมอย่างเจ้าเล่ห์ "เจนสัน นายมีจิตสำนึกรึเปล่าเนี่ย? ใช่ นายถูกเลี้ยงมาโดยพ่อน