บทที่ 283

ฉันมีความสุขนะ ที่พวกเขาเคารพกันขนาดนี้ ริมฝีปากบางยิ้มเขิน “ใช่ เขาเป็นแฟนฉันเองแหละ” นี้เป็นครั้งแรก ที่ฉันเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเราต่อคนภายนอก และดูเหมือนว่าแซคคารี่จะได้ยินที่ฉันพูด เขาถึงส่งยิ้มเล็ก ๆ กลับมาให้เมื่อเราสบตากัน “แฟนคุณแคโรไลน์หล่อมากเลยค่ะ” ฉันเม้มปากเขิน “กลับไปเรียนเถอะ” เอ่ยปนยิ้ม พอสอนเสร็จปุ๊บ แคโรก็รีบวิ่งออกไปหาชายหนุ่มด้านนอกโดยเร็ว ร่างสูงกางแขนออก ก่อนจะรับร่างที่พุ่งเข้าหาไปกอดไว้เต็มแรง พลันเอ่ยถามเสียงนุ่ม “สอนเสร็จแล้วใช่ไหม?” “เรียบร้อยค่ะ” ใบหน้าสวยพยักตอบ มือหนาแตะที่แผ่นหลังบางเบา ๆ คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเชิงไม่พอใจ “อย่าแต่งตัวแบบนี้ออกมาอีกนะ” “ก็มันสวยหนิ!” ร่างเล็กส่ายหัว แซคคารี่เงียบไปนิด ก่อนจะบีบเอวฉันเพื่อย้ำ พร้อมกระซิบบอกข้างหู “ใส่ให้ฉันดูที่บ้านก็พอ” “อย่าเยอะน่า” บ่นนิด ๆ พลางพองแก้ม แซคคารี่ไม่พูดอะไรต่อ เพราะเห็นว่านักเรียนของฉันยังมองมาที่เราทั้งคู่อยู่ และหนึ่งในนั้นที่ใจกล้าก็เอ่ยแซวเรา “พวกเราควรจะเรียกแฟนของคุณแคโรไลน์ว่าไงดีอ่ะ? จะเรียกเขาว่าคุณสามีของคุณแคโรไลน์ได้ไหมนะ? เข้าท่าแฮะ คุณสามีของคุณแคโรไลน์ค