Webfic
Abra la aplicación Webfix para leer más contenido increíbles

บทที่ 710

ฉันมอบรอยยิ้มที่สดใสราวกับดวงอาทิตย์เเล้วพูดออกไปอย่างยั่วยวนเหมือนกับสาวน้อย “ฉันอยากให้คุณสามีกอดจัง” สีหน้าของเเซคคารี่มืดลงทันที “ตัวเเสบ” ฉันมองไปที่เขาอย่างสงสัย “หืม?” “ที่รัก” เขาพึมพำ เสียงของเเซคคารี่นั้นนุ่มลึกและเเสนดึงดูด “อะไรคะ?” ฉันถาม ความคิดของฉันตอบโต้อย่างช้า ๆ แซคคารี่เริ่มหมดความอดทน “เด็กดี เรียกฉันว่าคุณสามี” เขาจบประโยคของเขาด้วยเสียงในลำคอ “หืม?” ฉันรีบมอบมันให้กับเขา “คุณสามี” ตอนที่ฉันลุกขึ้น มันก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มเเล้ว ฉันรีบโทรหาเเม่ของฉัน ตอนที่เธอได้ยินว่าเราจะไปทานมื้อค่ำ เธอก็ยกยิ้มกว้าง “เเม่กำลังจะทานมื้อเย็นกับพ่ออยู่พอดีเลย โชคดีที่ลูกโทรมาก่อน! แม่จะทำอาหารเพิ่มอีกสักจานสองจานนะ ตอนที่ลูกมาก็น่าจะเสร็จพอดี” ‘คุณสามี....’ ฉันออกเสียงคำนั้นในใจของฉัน มันเป็นคำที่แสดงถึงความรักเเน่นอน แซคคารี่ยังไม่ได้เรียกฉันว่า ‘ภรรยา’ เขาเรียกฉันว่าคุณนายชิคตลอด ระหว่างทางไปคฤหาสน์ตระกูลชอว์ ฉันยังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น ยิ่งฉันคิดเกี่ยวกับมันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น ความสุขนั้นทำให้หัวใจของฉันเ

Haga clic para copiar el enlace

Descarga la aplicación Webfic para desbloquear contenido aún más emocionante

Encienda la cámara del teléfono para escanear directamente, o copie el enlace y ábralo en su navegador móvil

© Webfic, todos los derechos reservados

DIANZHONG TECHNOLOGY SINGAPORE PTE. LTD.