Kabanata 1742

Mapwersang inatras ni Shirley ang kamay niya. “Di ko kailangan ang pag-aalala mo.” “Talagang ayaw kong mag-alala sa’yo. Kahit na magdusa ka pa at mamatay sa lasong ito, karapat-dapat lang yan sa isang karumal-dumal na taong tulad mo.” “...” “Adam.” “Pero hindi ako nakakalimot. Isa akong doktor, at ang tungkulin ng isang doktor ay magligtas ng tao. Tulad ni mom at dad, di ko hahayaang may mamatay kahit na kalaban ko pa sila.” “...” Kaagad na bumagal ang kilos ni Shirley nang marinig niya ang mga salitang ito. Tila ba tumigil na din ang sakit sa sandaling ito. “Heh. Hehe…” Makalipas ang isang mahabang oras, tumawa siya nang walang bahala at may pait. Nang mahimasmasan siya, wala na sa kwarto si Adam at si Cathy na lang ang nandoon at nakatayo sa isang tabi. “Babalik din kaagad si Adam.” Di sumagot si Shirley dahil wala na siyang lakas para magsalita. Kahit na siya ang gumawa ng lason, hindi niya inakalang isa sa mga sangkap nito ay magdudulot ng ganito katinding