Kabanata 1898

Gaano ba katanda mag-isip ang isang bata para maipahayag ang ganitong kaba? Kumirot ang puso ni Madeline habang hinalikan niya ang pisngi ng batang lalaki. "Jack, nangangako ako sa'yo na sasabihin ko sa'yo kung saan ako pupunta sa susunod. Hindi na kita pag-aalalahanin tungkol sa'kin, okay?" Tumango si Jackson at kinurap ang kanyang magagandang mga mata. "Mommy, alam kong maraming ginagawa ang matatanda. Alam ko. Magiging mabuti at maaalalahanin akong bata para hindi ko mabigyan ng problema sina Mommy at Daddy." Lalong nalungkot si Madeline nang marinig niya ito. Habang nakikita niya ang bata ay gwapong mukha sa kanyang harapan ay nakaramdam siya ng kirot sa kanyang puso. "Jack, hindi ko gustong maging masyado kang maaalalahanin. Sana maging malaya at masaya ka kagaya ng mga batang kasing edad mo." "Masaya ako." Inosenteng ngumiti si Jackson. "Ngayon na kasama na natin sina Juan at Jan, napakasaya ko, pero namimiss ko si Lily." Naglaho ang kalahati sa ngiti ni Jackson.