Kabanata 1943

Tinitigan ng maigi ni Jeremy ang nakakabighaning mga mata ni Madeline na para bang kayang magsalita ng mgaito. Tinaas din ni Madeline ang kanyang mata para makita ang malalim at nakakabighaning almond eyes nito. “Mr. Whitman,” sabi ni Madeline, “Ikaw…” “Eveline.” Nagkataon, lumitaw si Carter at sa mga sandaling iyon, na umantala kay Madeline. Ang umaasang ekspresyon sa mga mata ni Jeremy ay kaagad na nabasag. Nakatayo si Carter sa may lagusan at lumingon para tignan si Jeremy na nakaupo sa kama. Ang kanyang mga mata ay may dalang malamig at aroganteng liwanag, at ang kanto ng kanyang mga labi ay bahagyang nakaangat. Ang arko ng kanyang ngiti ay umaapaw sa mayabang na pagkapanalo. Ilang segundo pa lang ang lumilipas, iniwas ni Carter ang kanyang tingin at ibinaba ang kanyang tingin para tignan si Madeline is out right now. “Eveline, hinahanap mo ba ako?” marahan na tanong. Napakamalumanay ng kanyang tono.. Si Jeremy, syempre, ay nakikita na si Carter ay umaarter lamang