Kabanata 111

Sa unang pagkakataon, pakiramdam ni Zachary ay isa siyang tanga. Paanong ang tagal niyang napansin kung gaano ako kabuting ina para sa kanya? Nagmakaawa siya, “Pwede mo ba akong patawarin?” Habang pinapanood siyang umiyak, para bang wala akong naramdaman sa kung anong dahilan. “May punto pa ba ang pagpapatawad sa puntong ito?” Naputol ang pag-iyak niya habang tinitigan niya ako nang nakatulala. “Ang buhay ay puno ng desisyon at kahihinatnan,” kalmado kong sabi. “Hindi na maitatama pa ang mga pagkakamali.” Pinunasan niya nang mabilis ang mga luha niya. “Pero bata lang ako…” Kalmado akong sumagot, “Kailangan pa ring akuin ng mga bata ang mga naging desisyon nila.” Sinubukan niyang pakalmahin ang sarili niya ngunit di niya napigilang umiyak. “Sana may matutunan ka rito.” Pagkatapos ay kalmado akong nagpatuloy, “Mag-isip ka muna bago ka kumilos.” Habang humihikbi pa rin, nagawa ni Zachary na bumulong ng “opo”. Lumingon ako kay Zane. “Tara na.” Tumango siya. “Sige.” … Habang