Kabanata 210

Hindi ko kaagad sinagot si Steven. Sa halip, pinanatili kong kalmado ang titig ko. Dahan-dahan niyang tinaas ang mukha niya at tumingin sa mga mata ko. Pagkatapos nang sandaling pag-iisip, nagpasya akong linawin ang lahat ngayon at tapusin na ang usapan. “Baka dahil minahal kita nang buong puso ko. “Magkasama tayo at nabuhay sa tabi ng isa't-isa nang anim na taon. Kahit na hindi mo ko mahal, inisip mong sa'yo lang ako. “Naniwala kang hindi kita iiwan. Pero sa huli, naghiwalay pa rin tayo, kaya siguro nahihirapan ka sa pagbabagong ito,” kalmado kong sabi nang walang emosyon sa tono ko. “Pero normal lang yun. Kahit kapag biglang nabasag ang isang plorerang nasa loob ng bahay nang maraming taon, magagalit ang kahit na sino. Paano pa kaya kung sa tao?” Pagkatapos sabihin ito, tumayo ako para umalis. Nang nakarating ako sa pintuan, nagulat akong makita si Zane na nakatayo roon. Huminto ako at nagtanong, “Hindi ba marami kang ginagawa sa trabaho? Bakit ka nandito?” Nakahinga nang