Kabanata 142

Ang grupo ng mga estudyante ay nagkalat na parang mga ibon at hayop, at ang eskinita ay bumalik sa katahimikan. Hinawakan ni Felicia ang mga tenga niya mula sa isang sulok. Narinig niya ang lahat ng nangyari at medyo nagulat siya na tutulungan siya ni Arnold. Gayunpaman, hindi pa rin niya naisip na si Arnold ay nasa anumang kabutihan. Kinagat ni Felicia ang kanyang labi at tumalikod na para umalis. Sa loob ng maliit na bahay, nakalatag na sa mesa ang mga umuusok na pinggan. Nagsasalin ng tsaa si Macey at, nang makarinig ng mga yabag, ay tumingin sa kanyang balikat para magtanong, "Nasaan ang bisita? Bakit wala siya dito?" "Ah, may aasikasuhin daw siya at hindi siya sasama," sagot ni Felicia nang hindi nagbabago ang ekspresyon niya. Bagama't bahagyang nadismaya si Macey, hindi siya nag-alinlangan sa mga sinabi ni Felicia at nasabi na lamang niya, "Sige, kain na tayo ng tayo lang!" "Opo!" Nang kukunin pa lang ni Felicia ang kanyang mga kutsara at tinidor para kakain na sana, big