Kabanata 152

Natapos ang kaguluhan sa madaling araw, at hindi na nag-abala si Felicia na alamin kung sino ang hahatak sa kotse ng pamilya Fuller pagkatapos niyang umalis. Hanggang sa makaalis na si Kayla sa wakas ay bumalik sa realidad mula sa pagkabigla noong nakaraang gabi. Mahigpit na kumapit sa baywang ni Arnold, tumingala ito sa kanya na may luhang mga mata at sinabing, "Arnie, sumugod ako para makita ka at halos hindi ako nakarating..." Ibinuka ni Arnold ang kanyang bibig, nagbabalak na sabihin, "Hindi mataas ang slope na ito; hindi ito kasing delikado gaya ng iniisip mo." Gayunpaman, ang mga salita ay naipit sa kanyang lalamunan, at sa huli ay nilunok niya ito. Sa halip, sinabi niya, "Okay na ngayon. Huwag ka nang umiyak." Tiyak na labis na natakot si Kayla sa mga pangyayari kagabi—katulad noong una siyang dumating sa pinangyarihan na puno ng taranta. Pagkatapos lamang siyang pagalitan ni Felicia ay napagtanto niyang ang kanyang pag-aalala ay nagiging sanhi ng pagkawala niya sa focus.