Kabanata 167

Tinulak si Lucas ng puwersa na nagpabagsak sa kanyang maliit na katawan sa isang tumpok ng lupa at mga damo. Sa kabutihang palad, pinalambot ng lupa ang kanyang pagkahulog, kaya hindi siya nasaktan. Una, iniangat niya ang kanyang ulo at napasigaw sa gulat, "Felicia!" Ngunit pababa sa madulas na slope na iyon, walang bakas ng anino ni Felicia. "Hahaha!" Humagalpak ng tawa si Shawn, hawak ang maliit na tipak ng porselana na hinukay niya sa lupa. May dugo ang tipak—isang bakas na natitira noong hiniwa niya si Felicia kanina habang pinoprotektahan nito si Lucas. Talagang kakampi niya ang tadhana! Ito ang perpektong timing, ang perpektong lugar, at ang perpektong setup! Hindi napansin ni Felicia ang slope sa tabi niya na patungo sa isang bangin at talon. Ang kanyang atensyon ay kay Lucas, at sinamantala ni Shawn ang huling natitira sa kanyang lakas para sa isang desperadong panghuling atake! Kung nabigo siya sa pagkakataong ito, tatanggapin niya ito. Ngunit malinaw na ang tadhana ay