Kabanata 232

Nagulat si Felicia bago nagpakawala ng mahinang tawa. "Kung ayaw mong ngumiti ako, hindi ba dapat tinatakpan mo ang bibig ko imbes na ang mga mata ko? Anong silbi ng—" Bago pa siya makatapos, lumapit si Stephan at hinalikan si Felicia. Nakatakip pa rin ang paningin ni Stephan. Ngunit naramdaman ni Felicia ang init ni Stephan at ang mahina at malinis na amoy na dala ni Stephan nang bahagya nitong idiniin ang labi nito sa labi niya. Ito ay maikli, panandalian, at nang si Felicia ay lumayo, inalis ni Stephan ang kanyang kamay sa mga mata ni Felicia, iniwan itong nakatulala sa katahimikan. Ilang saglit, hindi sigurado si Felicia kung totoong nangyari ito. Kung hindi dahil sa patuloy na pag-init ng kanyang mga labi, baka akala niya ay imahinasyon niya lang ito. Si Stephan, mahinahon pa rin, ay kumuha ng upuan sa tabi ni Felicia at umupo, ang ekspresyon niya ay parang walang nangyari. Bahagyang kumaway ang kamay, sumenyas siya sa mga tauhan na naghihintay sa malapit. Nagngan