Kabanata 259

Unti-unting nagkamalay si Felicia. Ang una niyang naramdaman ay ang pangangati sa kanyang mukha. Pilit na iminulat ang kanyang mga mata, natagpuan niya ang kanyang sarili na nakaharap kay Arnold, ilang pulgada lang ang layo ng mukha nito sa kanya. Halos magkadikit na ang kanilang mga labi. Walang iniisip na sinuntok niya si Arnold. Tumama ang kamao niya sa mukha ni Arnold. Gayunpaman, ang kanyang lakas ay hindi pa ganap na bumabalik, at si Arnold ay muntik mabigla nang tumama ang suntok. Sa halip, bigla niyang hinawakan ang braso nito. "Felicia, may hangganan ang pasensya ko." Ang maitim na mga mata ni Arnold ay nakatingin kay Felicia. "Wala akong pakialam kung sinusubukan mo maging hard-to-get o kung kinamumuhian mo ako, pero isang bagay ang malinaw. Kung may gusto ako, makukuha ko ito!" Kumulo ang dugo ni Felicia, at saglit, pakiramdam niya'y mabubulunan siya sa sarili niyang dugo. Hindi pa niya nakilala ang ganitong taong walang hiya at mayabang. Ngumisi siya sa inis, "Gusto