Kabanata 1693

Ang kanilang mga ekspresyon ay nagbago sa galit. Ngunit, malinaw ang resulta. Bam! Smack! Thud! ... Nakarinig ng nakabibinging ingay. Hindi kayang talunin ng mga mandirigma si Noir. Isang suntok lang ang kailangan ni Noir para durugin ang kanilang mga ulo, putulin ang kanilang mga binti, o pumutok ang kanilang mga dibdib... Siyempre, ito ay siya lamang na nagpipigil. Kung pinakawalan ni Noir ang kanyang buong lakas, ang hotel na ito ay tiyak na guguho. “Tapos na. Lumagpas ba ako sa oras, Andy?” Natapos ni Noir ang gawain at lumapit na may ngiti, humihingi ng papuri. “Mas mabuting tignan mo.” Sumulyap si Andrius sa oras at humirit. Tumingin si Noir at agad na nakuha ang kanyang mukha. Tatlong-pulong segundo! Lumagpas siya sa oras. “Bata ka...” pinagsabihan ni Andrius, “Matagal na simula nang binigyan kita ng ehersisyo, ano?” Isang ehersisyo... Ang mga salitang iyon ay tiyak na nagpa-alala kay Noir sa kanyang malalayong alaala, na nagbigay sa kanya ng panggigilalas. “And