Kabanata 24

“Tama na, Ms. Whitfield. Huwag mo sayangin ang mga luha mo sa taong hindi nararapata. Sa halip na umiyak ka, bakit hindi ka gumawa ng bagay na mas makabuluhan?” inabutan ko ng tissue si Cindy. Tumingala siya at tumayo bigla, niyakap ako ng mahigpit. “Xavier, napakalungkot ko. Tinutulungan ko lang naman si Stacy, pero bakit hindi siya naniniwala sa akin? Hindi niya talaga ako nakita bilang kaibigan! “Pero Xavier, kahit na ganoon, hindi ako puwedeng manood lang na mahulog siya sa patibong.” Sinamid si Cindy habang nagmamakaawa, “Puwede mo ba siyang hanapin kasama ko? May gusto akong gawin na huling bagay para sa aming pagkakaibigan.” Tumigil ang kamay ko na nasa likod niya bago ko siya itinulak palayo. Pambihira naman, ang tanga ni Cindy! Nagalit ako sa kanya, “Cindy, ikaw ba ang nanay niya?” Tumigil siya bigla sa pag-iyak. “Kung gusto mo siyang alagaan na parang nanay, problema mo na iyon. Huwag mo ako idamay.” Pagkatapos, tumalikod ako at umalis, hindi maganda ang pakiramdam.