Kabanata 2312

Isa itong lantang puno na walang buhay. Kasintangkad ito ng dalawang tao. Sa sobrang lanta ng puno, kapag hinawakan ang katawan nito, nalalaglag ang tuyong bahagi nito. Hindi pinansin ni Fane ang mga tao sa likuran niya. Dahan-dahan siyang lumuhod, nakatitig sa ugat ng puno. Tumingin silang tatlo sa lugar kung nasaan si Fane ngunit wala silang napansing kakaiba. Ang ugat ay parang isang karaniwang bahagi lamang ng puno. Hindi nila alam kung gaano katagal na itong patay. Ang puting balat nito ay sumasalamin sa sinaunang panahon. Nang wala pang sinasabi si Fane, hindi basta kumibo ang tatlo. Tinitigan lamang nila kung saan nakatingin si Fane. Ngunit kahit paano nila ito tingnan, hindi sila makakita ng kahit anong kakaiba dito. Pagkatapos lumuhod nang matagal, dahan-dahang tumayo si Fane. Mukhang kakaiba ang tingin niya, “Para saan pa at ginawa mo ang lahat ng ito? May kakaiba ba sa lugar na ito?” Pagkatapos itong sabihin, tumingin siya sa paligid. Ganito pa rin ito, isang mundong