Kabanata 117

Hinaplos ko ang aking baba sa pag-iisip at sinabi, “Aalalahanin ko ‘yan simula ngayon.” “Mm, magpahinga ka nang mabuti.” Pinapatulog na ako ni Dixon. Itinaas ko ang aking mga mata upang sulyapan siya at tinanong, “Paano ka?” “May kailangan pa akong tapusin sa trabaho.” Sa takot na abalahin siya, bumangon ako at bumalik sa taas. Humiga ako sa kama sa mahabang sandali, ngunit hindi ako makatulog dahil sa insomnia. Kahit na pagkatapos gumulong at umikot sa loob ng maraming oras, hindi ako nakatulog. Alas-3 ng madaling araw, pumasok si Dixon sa kwarto. Nang makita na nakatingin akong mulat sa malapad sa kisame, nagsalita siya nang may pag-aalinlangan. “Kakagising mo lang? O hindi ka pa nakakatulog?” Malungkot akong umiling at sinabi, “May insomnia ako.” Hinubad ni Dixon ang kanyang shirt, isiniwalat ang kanyang makisig at matipunong dibdib. Lumapit siya sa kinaroroonan ko at hinawakan ako sa kanyang dibdib, nagtatanong, “Madalas ka bang nakakaranas ng insomnia?” “Oo, lalo na ngayon.” Nang