Kabanata 86

“Mahal kita, nang libu-libong beses.” Ito ang pinakamatamis na sinabi sa akin ni Dixon. Alam kong hinihintay niya ang aking tugon sa oras na ito. Mahigpit kong hinawakan ang aking phone gamit ang aking mga daliri at hindi masabi ang mga salita sa dulo ng aking dila. Matiyaga niya akong hinihintay, at naliligaw ako sa kung ano angsasabihin. Halos mapunit na ako ng dilemma. Mahigpit kong hinabol ang labi ko at sinabing, “Para kang ewan.” Hindi ko sinasadyang sabihin iyon, ngunit nasaktan pa rin siya. Natahimik sandali si Dixon pagkatapos ay sinabi, “Good night. Huwag ka masyadong magpuyat. Babalik ako sa Wu City kapag magaling na sa sakit ang aking ina.” “Ano ang nangyari sa iyong ina?” Tinanong ko, sinusubukan ipahayag ang aking pag-aalala para sa kanya. “Ang maagang yugto ng kanser sa tiyan. Kailangan niyang magpa-opera.” Kanser… Kanser nanaman. Tinakpan ko ang aking tiyan gamit ang aking kamay at marahang sinabi, “Madaling maagapan ang maagang yugto ng kanser sa tiyan. Huwag kang mag-