Kabanata 47

Hindi ko mapigilan na kamutin ang ulo ko. Namumula ang mukha ko kahit na hindi ako nakikita ni Lorraine sa pinto. Ganito ba ang pakiramdam ng in love? Ang tagal na mula nang maramdaman ko ang ganito—itong hiya at nakakahilong pakiramdam na para bang teenager ako ulit. “Bakit ba ako nahihiya? Ang tanda-tanda ko na!” bulong ko sa aking sarili habang umiiling. “Ang totoo niyan, A…” Maririnig ang tawa ni Lorraine sa kabilang banda ng pinto, mahina ‘yon at mapang-asar. “Oh my gosh, ang cute mo!” “Nakokonsensya lang ako. Ito ang unang pagkakataon na magkasama tayo, at nangyari ito…” sagot ko, hindi ako sigurado kung paano ipapaliwanag ang sarili ko. Mabuti na lang, mukhang naiintindihan naman ni Lorraine nang hindi ko kailangan ipaliwanag. “Underwear lang ‘yon! Sinong nakakaalam, baka bukas may makalimutan din ako. Sandali lang, kukunin ko para sa'yo,” masaya niyang sabi. Nakahinga ako nang maluwag nang marinig ko na palayo na ang hakbang niya. Sandali, ibig ba niyang sabihin na magkas