Kabanata 87

“Sa tingin mo ba ayaw ko siya makita?” sagot ko, masama ang tingin ko kay Yvonne. Natigil siya, nagulat siya sa bigla kong sagot. Namula ang mata niya, isang pagpapanggap na maraming beses ko na nakita. “Tigilan mo na ang pagpapanggap,” malamig kong sabi. “Walang maniniwala sa'yo dito.” Tahimik na umupo si Grandma, hindi mabasa ang ekspresyon niya. Hindi ako sigurado sa kung kanino siya pumapanig pero hindi ako magpapatalo. “Yvonne, binalaan kita noon na tratuhin nang maayos si Xavier. Napaisip ako kung minamaltrato mo ba siya dahil sa nakita ko ngayon.* “Bakit mo ako inaakusahan nang ganiyan?” Tumaas ang boses ni Yvonne, matalim at nangangain and indikasyon niya. “Anak ko siya. Bakit ko siya sasaktan?” Sumagot na si Lola, minamasahe ang sintido. “Tama na kayong dalawa. Cole, huwag mambintang nang walang pruweba. At ujaw Yvonne, nakakapagod na ang pag-arte mo.” Inikot niya ang kaniyang upuan, humihina ang boses niya habang sinasabihan si Yvonne, “Hindi ka na bumabata. Mahirap na