Kabanata 1778

Nagsimula silang magmakaawa para sa kanilang buhay. “Pakiusap! Maawa ka, binibini!” “Nalinlang kami ni Emma Assex. Wala talaga kaming kinalaman dito!” Malamig ang mga ekspresyon ni Dorothy. “Kung isa lang akong mahinang dalaga, na nahuli ninyong lahat, papakawalan ninyo ba ako kapag humingi ako ng awa?” Natigilan silang apat. Sa ganoong sitwasyon, sila ay labis na matutuwa, magmamadaling hawakan siya. Walang paraan na palayain siya sa pamamagitan lamang ng pagmamakaawa. Pshhhh!!! Ang bola ng apoy sa kamay ni Dorothy ay naging apat na apoy na palaso, na nakatutok sa apat na lalaking nakaluhod sa lupa. Sa pagkakataong ito, silang apat ay nasunog sa loob ng dalawang segundo. Nagulat si Emma; hindi niya kayang paniwalaan ang alinman sa mga ito. Ibang-iba ito sa inaasahan niya. ‘Kailan naging ganito kalakas si Dorothy?’ ‘Hindi ito makatuwiran. Imposible.’ Napatakip si Emma sa kanyang mga ngipin sa takot habang pinagmamasdan ang isa pang bola ng apoy na namumuo sa loob ng palad ni Dorothy na