Kabanata 71

May tumutulo. Ang gamot sa IV bottle ay tumutulo sa infusion tube na nakakabit sa kanyang kamay, na gumagawa ng malambot na mga tunog. Namilog ang mga talukap ni Thalia, at dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata. Sumapit ang gabi. Ang liwanag ng buwan ay sumikat sa bintana, at ang buong silid ay malamig. Iniwas niya ang tingin at nakita niya si Adam na nakahiga sa tabi ng kama. Ang liwanag ng buwan ay sumikat sa kanyang mukha at ginawang mas perpekto ang kanyang katangi-tanging mukha. Mahigit sampung taon siyang nawala sa sarili dahil sa mukha niyang iyon noong bata pa siya. Nasasaktan din siya noong mga araw na iyon. Bakit siya nahuhumaling pa rin sa mga bagay na dapat ay alam na niya ang tunay na kulay kanina? Ngayong dumating na siya sa puntong ito, ano pa ba ang dapat niyang pag-aalinlangan? Naisip niya, 'Kung hindi ko makuha ang pagmamahal at paggalang niya sa kanya, aalis na ako.' Malayo ang pupuntahan niya sa isang lugar kung saan walang nakakaalam kung sino siya. Pagk