บทที่ 1041

“อยากตามหาเธอเหรอ? นั่นก็นานมากแล้ว รอเดี๋ยวนะ" เชสโทรหาสำนักงานจัดหาแม่บ้านทำความสะอาดและรอตรวจสอบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพบข้อมูลป้าลินดา “ป้าลินดาทํางานเป็นพี่เลี้ยงเด็กในวิลล่าหลังนี้” เชสให้ที่อยู่เขา "ฉันจะไปส่งนายที่นั่น" "ไม่เป็นไร" ฌอนรับที่อยู่มา "ขอบใจนะ" “อย่าพูดงั้นสิ ฉันไม่ชินที่นายทําตัวแบบนี้เลย” เชสโยนกุญแจรถให้เขา “นายขับรถของฉันไปเลย ไว้เราไปทานมื้อเย็นด้วยกันทีหลัง” "นั่นยากละ" ฌอนเหลือบมองเขา “เดี๋ยวนี้นายไม่ค่อยได้ติดต่อพวกเราสามคนเลย นายไปแคนเบอร์ราตั้งกี่ทีแล้วทำไมไม่ชวนเราออกไปกินด้วยกันเลย? นายสบายใจที่จะอยู่ในเมลเบิร์นคนเดียวเลยนะ” ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็อิจฉาเชสขึ้นมา ถึงแม้เมลเบิร์นจะเล็ก แต่โดยพื้นฐานแล้วเชสเป็นผู้มีอิทธิพลที่นี่ ชีวิตที่นี่ไม่โหดเหลือทนเท่าแคนเบอร์รา เชสยิ้มเจื่อน “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะขาดการติดต่อกับพวกนายหรอก แต่ว่าพวกนายทั้งสามคนมักจะพาเทรซี่กับซาร่าไปไหนมาไหนด้วย ฉันไม่ชอบพวกหล่อนเลยจริง ๆ ฉันรู้สึกเหมือน...” ทันใดนั้นเขาก็ปิดปากตัวเอง "ช่างมันเถอะ" “ว่ามาซิ” ฌอนเอ่ยปาก ถึงแม้ตอนนี้เขาแต่งตัวธรรมดามาก แต่ออร่าในแววตาเขายังคงอย