บทที่ 171

คำพูดเหล่านั้นราวกับเสียงระเบิดที่ได้ยินอยู่ข้างหูของแคทเธอรีน ถึงอย่างนั้น แคทเธอรีนกลับรู้สึกว่าตัวเองสงบอย่างไม่น่าเชื่อ ในที่สุด เธอก็ได้รู้ความจริง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแซลลี่ถึงได้เย็นชาและเข้มงวดกับเธอมากมาตั้งแต่เธอยังเด็ก แคทเธอรีนคิดอยู่เสมอว่าแซลลี่เป็นแม่ที่ใจร้าย แต่เมื่อรีเบคก้ากลับมา เธอก็ได้เห็นอีกด้านของแซลลี่ เธอสงสัยมานานแล้วว่าเธอเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีครอบครัว ทว่าเธอก็ปฏิเสธที่จะเชื่อแบบนั้น ความจริงกลับเลวร้ายยิ่งว่าที่เธอคาดคิดเอาไว้มาก ครอบครัวของเธอเกลียดเธอจริง ๆ และคิดที่จะทอดทิ้งเธอ หึ “แล้วทำไมแกถึงเกลียดฉันมาตลอด?” รีเบคก้าแตะที่ใบหน้าเรียวสวยของเธอ “ฉันทุกข์ทรมานตลอดเวลาที่ฉันถูกลักพาตัวไป แล้วแกล่ะ? แกเข้ามาแทนที่ฉัน แล้วใช้ชีวิตสุขสบาย แม้แต่ผู้ชายหน้าตาดีอย่างอีธานยังตามจีบแก...” “แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่เหลืออะไรแล้วนี่ แล้วฉันจะไม่แย่งอะไรก็ตามที่เป็นของแกมาด้วย” มันเริ่มทำให้แคทเธอรีนเข้าใจขึ้นมาแล้วว่า รีเบคก้าไม่ใช่แค่เสแสร้งและโลกสวยไปวัน ๆ เท่านั้น แต่ที่จริงแล้วเธอยังมีความคิดที่บิดเบี้ยวอีกด้วย “แต่แกก็ฉีกหน้าฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันต้องเลิกกั