บทที่ 178

วันต่อมา หลังจากที่รับประทานอาหารเช้าแล้ว ฌอนก็เตรียมตัวไปทำงาน ทันใดนั้นเอง แคทเธอรีนก็กอดแขนของเขาเอาไว้ “ฉันไม่อยากขับรถไปเอง คุณช่วยไปส่งฉันหน่อยได้ไหมคะ?” เขาทำหน้าไม่พอใจ เพราะที่ที่เขาต้องไปในวันนี้ อยู่คนละทางกับที่ทำงานของเธอ มิหนำซ้ำ เช้านี้เขายังมีประชุมรออยู่ที่ทำงานอีกด้วย ผู้หญิงคนนี้เป็นปัญหาอย่างมาก ไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาเซ้าซี้ให้เขาทำโน่นทำนี่ให้ “แต่คุณก็มีรถ” “ฉันอยากอยู่ในรถกับคุณนาน ๆ ค่ะ” เธอขยิบตาให้เขาอย่างหยอกล้อ “...” เขาชำเลืองมองเธอราวกับจะบอกว่าเธอน่ารำคาญ “ไปก็ไป” หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุข จริง ๆ แล้ว เธอแค่อยากรู้ว่าความรู้สึกที่ไม่ต้องถูกส่งลงที่สถานีรถไฟใต้ดินเป็นอย่างไร สุดท้ายแล้ว เธอใช้ความพยายามอย่างมากที่จะแยกจากเขา ฌอนมือเจ็บ ดังนั้นเฮดลีย์จึงมาขับรถให้เขา การจราจรในช่วงเช้าติดขัดมาก มันไม่ได้สร้างความรำคาญให้กับเฮดลีย์มากนัก เขาดูใจเย็นมากเมื่อเทียบกับฌอนที่ดูอารมณ์เสีย เขานวดตรงหว่างคิ้วของเขา รู้สึกเสียใจที่ออกนอกเส้นทางเพื่อมาส่งเธอ รู้อย่างนี้เขาน่าจะจ้างแท็กซี่ให้มาส่งเธอแทน “อย่าเพิ่งหงุดหงิดสิคะ” แคทเธอรีนวางมือลงบนหลังมือ