บทที่ 195

แคทเธอรีนรู้สึกอยากร้องไห้ออกมาด้วยความอับอาย เธอหันมองรอบ ๆ หลังจากที่ในที่สุดการจูบก็จบลง เธอรับรู้เพียงว่าคนอื่น ๆ ได้พากันไปเล่นเกมลูกเต๋าอยู่ที่อีกฝั่งหนึ่ง เชสหัวเราะอย่างสะใจ “มาสิ มาเล่นด้วยกันตอนนี้ หลังจากที่พวกนายจูบกันเสร็จแล้ว เพราะพวกเราเล่นจบไปสองสามเกมแล้ว” เธอรู้สึกว่าแก้มเธอแดงขึ้นอีกครั้งหนึ่ง “ไม่” ฌอนตอบกลับอย่างเกียจคร้าน ก่อนจะซุกใบหน้าไปที่ผมของเธอ “พวกเราจะกลับบ้านแล้ว” “เดี๋ยวก่อนค่ะ เฟรยายังดื่มอยู่ ฉันต้องขับรถไปส่งเธอที่บ้าน” “เรียกแท็กซี่สิ” เธอลังเลนิดหน่อยก่อนจะปฎิเสธ “ไม่ค่ะ เธอเพิ่งทะเลาะกับแฟนมา และฉันสัญญาว่าจะส่งเธอกลับบ้าน ฉันไม่สามารถเพิกเฉยเธอได้ แค่เพราะฉันมีคุณ” ความรู้สึกไม่พึงพอใจปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง “คุณหมายความว่าอะไร? ผมสำคัญน้อยกว่าเพื่อนของคุณเหรอ?” “...” ‘แน่นอน เพื่อนก็สำคัญเหมือนกันนะ’ อย่างไรก็ตาม เธอเก็บความคิดไว้กับตัวเอง และตอบกลับด้วยท่าทางน่ารัก “นี่ หยุดคิดมากได้แล้วค่ะ พวกเราไม่ได้ออกมาและสนุกสนานกันบ่อย ๆ สักหน่อย มีหลายอย่างเลยที่ฉันอยากบอกคุณ” โดยไม่ลังเล เธอบอกเขาทุกอย่างที่เธอรู้จากป้าเวนดี้ในช่วงสอง