บทที่ 222

แคทเธอรีนพูดอะไรไม่ออก เธอก้มหน้าลงโดยไม่พูดอะไรสักคำ “ขึ้นไปนอน ไม่ต้องคิดมากแล้ว เพราะคุณได้ถ่ายรูปแบบนั้นของเขาเอาไว้แล้ว ตระกูลฮิลล์เป็นห่วงศักดิ์ศรีของพวกเขามากที่สุด” ฌอนพูดแบบขอไปทีไม่ได้ตั้งใจจะปลอบเธอจริง ๆ จัง ๆ “จริงเหรอคะ?” แคทเธอรีนไม่ค่อยแน่ใจเรื่องนี้ “แต่ฉันไม่คิดว่าวิลลี่จะเป็นคนที่ยอมรับอะไรก็ตามที่ทำให้เขาเสียเปรียบแบบนั้นได้หรอกนะคะ ฉันเองก็ฟาดเขาจนยับเลยค่ะ” “คุณไม่รู้ว่าพวกผู้ชายรักศักดิ์ศรีมากแค่ไหนเมื่อเทียบกับผู้หญิง คุณไม่ใช่ผู้ชาย คุณเลยไม่เข้าใจ ผมท้าเลยว่าเขาไม่กล้าตามหาคุณหรอก คุณจัดการเรื่องนี้ได้ดีแล้ว” ฌอนยอมรับพลางอธิบายพอเป็นพิธี หาได้ยากที่ฌอนจะเอ่ยชมแคทเธอรีน ดังนั้นเธอจึงค่อนข้างงงเมื่อได้ยินคำเอ่ยปากชม บางทีฌอนอาจจะพูดถูกก็ได้ เธอคงไม่เข้าใจผู้ชายจริง ๆ “แต่จะว่าไป คุณห้ามไปถอดเสื้อผ้าผู้ชายที่ไหนอีก” หลังจากที่นิ่งไป ฌอนก็เตือนด้วยท่าทางเอาเรื่อง “แน่นอนว่า ยกเว้นผม” แคทเธอรีนพูดไม่ออก “ไปอาบน้ำ เดี๋ยวผมช่วยอาบ” ฌอนไม่สนใจว่าเธอจะพูดไม่ออก มือหนาโอบเอวเธอเอาไว้แล้วอุ้มเธอขึ้นข้างบนทันที “ไม่เอานะคะ” แคทเธอรีนกรีดร้องด้วยความเขินอาย หญิง