บทที่ 230

“ฉันรู้แล้ว นายทำได้ดีนี่” ฌอนนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างไม่แยแสให้ความรู้สึกถึงความเย่อหยิ่งที่ฉายแววออกมาจากใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา วิลลี่รู้สึกโล่งอก ก่อนที่เขาจะทันได้พูด ริมฝีปากบางของฌอนก็ขยับ “แต่… เธอไม่ได้สงสัยอะไรใช่ไหม?” เมื่อฌอนพูดจบ บรรยากาศโดยรอบก็เย็นเฉียบลง และความกลัวก็แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ หัวใจของวิลลี่เหมือนจะหยุดเต้น “อย่าโกหกฉันวิลลี่” ฌอนเตือน “แกจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นตอนแกอายุ 18 ปี หลังจากที่แกโกหกฉัน?” วิลลี่สะดุ้งสุดตัว ตอนที่เขาอายุ 18 ปี เป็นปีที่ชีวิตของเขามืดมนที่สุด “เธอ… เธอสงสัยครับ” เขาตัวสั่นราวกับลูกนก วิลลี่หวาดกลัวเกินกว่าจะเก็บอาการได้ “ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคุณมาจากตระกูลฮิลล์ แต่ผมไม่ได้เป็นคนบอกเธอ เธอหลอกล้วงความลับจากผมเอง ผมไม่ทันได้ระวังตัว มิหนำซ้ำเรายังนามสกุลเดียวกันอีก...” ฌอนนวดที่หว่างคิ้วของเขา เขารู้อยู่ก่อนแล้วว่า เจ้าโง่วิลลี่จะต้องทำตามคำสั่งของเขาไม่ได้ และมีแต่จะสร้างปัญหาให้เขามากขึ้น วิลลี่พูดติดขัด “พี่ฌอน พี่ไม่กลัวว่าเธอจะจับพี่ แล้วสร้างความวุ่นวายให้กับพี่ หลังจากที่เธอรู้ว่าพี่เป็นใครแล้วเหรอครับ? จริง ๆ แล้ว เรื่องนี้เก