บทที่ 285

“ไม่แย่นี่ ถือแก้วเหล้าของคุณไว้” ผู้คนต่างพากันส่งเสียงเชียร์ และคุณชายคนต่อมาก็เดินเข้ามาให้ดื่มแก้วละพันเหรียญ เธอดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าจนกระทั่งบริเวณท้องชินชาไปด้วยความเจ็บปวด หลังจากเธอจัดการกับผู้ชายคนที่เก้าเสร็จ คนเดียวที่เหลืออยู่คือ ร็อดนีย์ สโนว์ เธอเดินโซเซ เธอเห็นภาพซ้อนเต็มไปหมดและดูเหมือนว่าจะมีร็อดนีย์หลายคน เธอจำเขาได้เพียงจากเสื้อโค้ทหนังเท่านั้น เธอไม่สามารถแม้กระทั่งแยกแยะรูปร่างของเขาได้อีกต่อไป “คุณชายสโนว์ ตอนนี้คุณน่าจะเล่นกับฉันจนพอใจแล้ว แก้วสุดท้ายสำหรับรางวัลใหญ่ โอเค?” ร็อดนีย์จ้องไปที่หญิงสาวซึ่งอยู่ตรงหน้าเขา ผู้ชายส่วนใหญ่จะไม่สามารถดื่มเหล้าเก้าแก้วซึ่งเข้มขนาดนี้ได้ในครั้งเดียว แม้เธอจะเมาแล้วแต่ดวงตาของเธอยังคงเป็นประกายเมื่อเธอจ้องกลับมาที่เขา หลังของเธอยืดตรงและเต็มไปด้วยความทะนงเช่นกัน ร็อดนีย์หัวเราะด้วยเสียงต่ำ “ทำไมผมต้องเห็นด้วย? ผมจะไม่ให้ผู้หญิงอย่างคุณสักเพนนีเดียว” “ถ้าคุณอยากได้ก็ไปขอพวกคนตรงนั้นสิ” แคทเธอรีนรู้สึกเพียงความหนาวที่วิ่งตรงไปถึงกระดูก เธอไม่เคยถูกรังเกียจจากผู้ชายคนไหนมาก่อน เธอรู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่ตกหลุมรักฌอน เขาแ