บทที่ 313

เลียมหรี่ตามอง ผู้บริหารพวกนั้นแกล้งทำเป็นเชื่อฟังคำสั่งของเขาตลอดมา โดยที่พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติตามจริง ๆ เลย ทว่าพวกเขากลับอ่อนน้อมถ่อมตนยามอยู่ต่อหน้าฌอน ริมฝีปากบางของเลียมกระตุกขึ้นอย่างร้ายกาจ “พี่ชายครับ” ฌอนมองเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง “ฉันว่าจะไปหานายอยู่ เมื่อเช้านี้นายไม่มาเข้าประชุม” “พี่ชายครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะขาดการประชุม” เลียมตอบอย่างไร้หนทาง “ตอนที่ผมมาจากภูเขาเชอร์แมนเมื่อเช้านี้ ผมเจออุบัติเหตุเข้า ผมเลยส่งผู้ประสบอุบัติเหตุไปที่โรงพยาบาล” “คราวหน้านายต้องแจ้งกับบริษัทถึงนายจะไม่มาก็ตาม” ฌอนก้าวขายาวของเขาเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว “ได้ครับพี่ชาย แล้ว พี่อยากไปเยี่ยมคนที่ประสบอุบัติเหตุไหมครับ? เธอเป็นคุณหนูจากตระกูลยูล เป็นคนที่เพิ่งกลับมาน่ะครับ ที่ไม่ใช่เมลานี่” จริงทีเดียว ฌอนชะงักนิ่งไปทันทีหลังจากที่เลียมพูดจบ ฌอนหันกลับมา แล้วดวงตาสีเข้มของเขาก็จ้องมองไปที่เลียม แววตาที่จ้องมองมาของเขาดูเหมือนกับจะสื่อถึงความรู้สึกที่สับสนของเขา “แคทเธอรีนเหรอ?” “ครับ” ใบหน้าของเลียมฉายแววความเห็นอกเห็นใจ ฌอนสอดมือขวาของเขาเข้าไปในกระเป๋ากางเกงพลางขบริมฝีปากของเขาเอาไว้ “เธอได