บทที่ 325

แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ จริง ๆ แล้วตอนนั้นเธอรู้สึกไม่ชอบเลียม ทว่า บัดนี้พวกเขาทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน “คุณไม่ควรใส่ใจเรื่องแบบนี้นะคุณชายฮิลล์คนรอง เราเลือกภูมิหลังของเราไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งไปกว่านั้นนะคะ ชีวิตของคุณก็มีความสุขกว่าฉัน พ่อแม่ของคุณแต่งงานกันนะคะ” “ครับ ถึงอย่างนั้นก็เถอะนะ คนอื่น ๆ ก็มักจะเปรียบเทียบผมกับพี่ชายของผม ผมอยู่ใต้เงาของเขาเสมอแหละครับ” เลียมไหวไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “มาเถอะครับ ผมจะพาคุณไปพบท่านอธิบดี” “... ขอบคุณนะคะคุณชายฮิลล์คนรอง” แคทเธอรีนเดินตามหลังเขาไปหลังจากที่ละล้าละลังอยู่ครู่หนึ่ง เพราะบริษัทมีพนักงานมากกว่า 10,000 คน เธอจึงไม่อาจทิ้งโอกาสนี้ไปได้ ... สามวันต่อมา ฌอนกลับมาที่แคนเบอร์ราหลังจากที่เขาไปประชุมที่ต่างประเทศเสร็จแล้ว ทันทีที่เครื่องบินลงจอดที่สนามบิน เฮดลีย์ก็ได้ทำการรายงานสถานการณ์ของบริษัทให้เขาทราบ ฌอนฟังอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่เขาขึ้นรถแล้ว เฮดลีย์ก็พูดขึ้น “ใบอนุญาตที่ดินของฮัดสันได้รับการอนุมัติแล้วนะครับ” ฌอนปลดเนคไทที่คอของเขาออก “นั่นเป็นที่ดินของฉัน ใครเป็นคนช่วยเธอ?” “คุณชายฮิลล์คนรองครับ” “...” มีความเงียบเก