บทที่ 406

ในที่สุดฌอนก็ถอนริมฝีปากออกจากริมปากแดงระเรื่อของแคทเธอรีนอย่างไม่เต็มใจนัก หญิงสาวยังคงได้ลิ้มรสชาติของเขาบนริมฝีปากของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความเขินอาย และรู้สึกแปลกใจที่หน้าต่างถูกลดลงครึ่งบาน “ฉันคิดว่า… ฉันได้ยินเสียงรถขับผ่านไปก่อนหน้านี้...” หญิงสาวรู้สึกอยากจะฆ่าตัวตายเสียเดี๋ยวนั้น ก่อนหน้านี้มีใครเห็นพวกเขาหรือเปล่านะ? “อืม” แววตาของชายคนนั้นเป็นประกายก่อนที่เขาจะเผยรอยยิ้มออกมา “ไม่ผิดหรอกที่สามีภรรยาจะจูบกัน” หญิงสาวกัดริมฝีปากของเธอ ‘เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการที่จะแต่งงานหรือยังไม่ได้แต่ง ฉันไม่ได้หน้าด้านอย่างคุณสักหน่อย’ เธอคิดในใจ “เมื่อกี้นี้... คุณจับมือผมเอาไว้ทำไม?” เขาจ้องมองไปที่เธอ ความอับอายเข้ามาแทนที่บนใบหน้าอันสับสนของเธอในเวลาชั่วครู่ต่อมา “ฉันไม่รู้ว่าคุณพูดถึงอะไรค่ะ” เธอมองไปที่ด้านข้าง “ผมพูดถึงตอนที่ตระกูลฮิลล์สนับสนุนให้ผู้อำนวยการเออร์ไวน์หักแขนผม” เขาโน้มตัวไปหาเธอพลางหัวเราะเบา ๆ ใกล้ใบหูของเธอ “คุณสงสารผมเหรอ?” “เปล่าค่ะ เลิกหลงตัวเองเถอะค่ะ” ด้วยความอึดอัดใจ เธอจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างกะทันหัน “คุณยังจะทำงานร่วมกับผู้อำนวยการเออร์