บทที่ 417

เป็นครั้งแรกที่แพทริครู้สึกว่าเขาไม่อาจแตะต้องเธอได้ “เอาล่ะ ดูเหมือนเธอจะเจอกับแพทริคแล้ว” อีกด้านหนึ่งของปลายสาย แคทเธอรีนหัวเราะขึ้นอย่างเศร้าใจ “เขามาหาฉันเมื่อวานนี้ พวกเธอควรคุยกันนะ” “... ตกลง” เฟรยาค่อย ๆ ใจเย็นลง เธอเงยหน้าขึ้นมองแฟนเก่าของเธอ “เฟรยา ทำไมคุณถึงไม่บอกผมว่าคุณมาทำงานที่แคนเบอร์รา?” แพทริคยิ้มให้เธอเศร้า ๆ “คุณบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของผมและข้อความวอทส์แอป คุณยังโกรธจนทำให้เป็นเรื่องใหญ่ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?” “ทำให้เป็นเรื่องใหญ่อย่างนั้นเหรอ?” หัวใจของเฟรยาเย็นชา ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขายังคิดว่าเธอแค่โมโหตามปกติ แล้วมันจะผ่านไปตราบใดที่เขามาง้อเธออย่างนั้นเหรอ? “ได้ ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมผิด ผมได้คิดไตร่ตรองถึงความผิดพลาดของผมแล้ว แต่เรื่องที่เกิดขึ้นก็ผ่านมาตั้งนานแล้วนะ อย่าโกรธเลย เมื่อเรากลับไป ผมจะไปพบครอบครัวของคุณที่บ้านเพื่อแสดงความขอโทษ แล้วเราจะแต่งงานกันทันที” แพทริคจับมือของเธอเอาไว้ เขาไม่ชินจริง ๆ กับวันเวลาที่ไม่มีเธออยู่ใกล้ ๆ เขาเคยคิดว่าการออกเดทเป็นเรื่องวุ่นวาย ถึงเขาจะยุ่งอยู่กับงาน แต่เขายังต้องหาเวลาไปหาเธออีก ทว่าหลังจากที่เธอจากมา เขาก็เริ่