บทที่ 424

แคทเธอรีนกอดเขาเอาไว้ทันที พลางกระซิบชิดข้างหูของเขา “ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่จากไปไหนค่ะ เมื่อคุณฟื้นขึ้นมา ฉันจะทำหมูย่างให้คุณทานนะคะ” คิ้วของเขาที่ขมวดกันแน่นค่อย ๆ คลายลง เขาหมดสติลง และดูราวกับเด็กที่กำลังหลับสนิท ไม่มีใครจินตนาการได้ว่าเขาคือคนไข้ที่ป่วยเสียสติไปเมื่อสักครู่นี้ ลีอานั่งลงบนพื้นหลังจากได้รับการช่วยเหลือ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแล้ว ใบหน้าของเธอก็ยังคงซีดเผือดอยู่ เลียมวิ่งเข้าไปช่วยเธอ “คุณแม่ครับ ผมติดต่อโรงพยาบาลจิตเวชแล้ว พวกเขากำลังส่งรถมารับฌอนไปครับ” ลีอานิ่งอึ้งไป แคทเธอรีนจ้องมองเขา “ใครสั่งให้คุณโทร?” เลียมพูดตามตรง “ถ้าเราไม่ส่งเขาไปรักษา ด้วยอาการป่วยในปัจจุบันของเขา คุณอยากตายหรือไง?” “เขาพูดถูกนะ เมื่อกี้นี้มันน่ากลัวมาก” เมสันจับมือของลีอาพลางพูดขึ้นด้วยความกลัว “ผมกลัวจนแทบเสียสติ อีกนิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะผลักคุณลงไปแล้ว ครั้งนี้เป็นคุณ แต่เมื่ออาการป่วยของเขากำเริบขึ้นมาอีกครั้ง ใครจะเป็นคนถัดไป...” เขาพูดอย่างลังเล ทว่าลีอากลับส่ายหน้า “ส่งเขาไปรักษาที่โรงพยาบาลจะดีกว่า ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยรักษามาก่อน...” แคทเธอรีนทนฟังไม่ได้อีกแล้ว “นี่คุณไม่ได้