บทที่ 442

เชลลีมองแคทเธอรีนอย่างระมัดระวังก่อนที่จะปิดประตูตามหลังเธอ ฌอนพูดด้วยเสียงหัวเราะเบา ๆ “คุณทำให้หญิงสาวคนนั้นกลัว” “...” แคทเธอรีนไม่รู้จะพูดอะไร “ฉันทำอะไรให้เธอกลัวเหรอคะ? ฉันพูดคำเหล่านั้นด้วยใบหน้าที่เป็นมิตรนะ” “อืม แต่ยังอยู่ในน้ำเสียงที่หึงหวงมากด้วย” ฌอนพยักหน้าด้วยท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูกบนใบหน้าของเขา “มันแค่นมหนึ่งแก้ว คุณไม่จำเป็นต้องอิจฉาเลยนะ” “...” เขาทำเหมือนว่าเธอเป็นผู้หญิงใจแคบ แคทเธอรีนสูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเธอรู้สึกถึงความรู้สึกหงุดหงิดที่โผล่เข้ามา ก่อนหน้านี้เธอเล่นใหญ่ไปเหรอ? เธอไม่คิดอย่างนั้น “หยุดคิดมากได้แล้ว ให้ผมเป่าผมให้คุณนะ” เขาหยิบเครื่องเป่าผมขึ้นมา เมื่อผมของเธอแห้งแล้ว เธอก็มุดเข้าไปใต้ผ้าห่มพร้อมกับแก้มแดงก่ำ เมื่อพวกเขาคืนดีกัน เขาช่างมีความกระตือรือร้นจริง ๆ ในเรื่องอย่างว่า แต่เธอยังคงรู้สึกอายเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อย่างไรก็ตาม เขาเพียงแค่นอนลงอย่างเงียบ ๆ บนเตียงหลังจากปิดไฟในคืนนี้ ท่าทางสงบเสงี่ยมของเขานั้นผิดปกติ เธอพลิกตัวเข้าไปกอดเขาอย่างเชื่องช้า “เป็นเด็กดีแล้วก็นอนนะ” เขาตบหลังเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอ