บทที่ 464

ฌอนเพิ่งออกมาจากห้องน้ำตอนที่เชลลีเข้ามาหาเขาพร้อมกับนมหนึ่งแก้ว “คุณชายคนโต ให้ฉันไดร์ผมให้คุณนะคะ” เธอพยายามเอื้อมมือออกไป ทว่าผู้ชายคนนั้นกลับเบี่ยงตัวหลบ “ไม่ต้องทำแบบนั้น” เขาดื่มนมในแก้วแล้วพูดขึ้นเบา ๆ “ลงไปข้างล่าง ผมจะลงไปหาคุณเองถ้าผมอยากให้คุณช่วยอะไร” “แต่...” เธอไม่อาจซ่อนความไม่พอใจในแววตาของเธอเอาไว้ได้ “คุณไม่ควรถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพังในอาการป่วยแบบนี้ ฉันวางเตียงเสริมไว้ข้าง ๆ ได้...” “ไม่” เขาขมวดคิ้วก่อนจะพูดขึ้น “นี่เป็นห้องนอนที่ผมนอนกับภรรยาของผม ผมไม่ชอบให้ผู้หญิงคนอื่นมาอ้อยอิ่งอยู่ที่นี่” “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนั้น” เธอพยักหน้ารับ พลางมองด้วยความหงุดหงิด หลังจากที่ออกไปจากห้องนอน เธอกัดริมฝีปากด้วยความรำคาญ ฌอนไม่สนใจเธอเลย ทั้ง ๆ ที่เธอและซาร่ามีหน้าตาคล้าย ๆ กัน ถึงอย่างไรมันก็ไม่สำคัญ เธอบรรลุเป้าหมายของเธอมาได้ครึ่งทางแล้ว มุมปากของเธอเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มอันเย็นชา ขณะที่เธอชำเลืองมองแก้วนม หลังจากที่เชลลีออกไป ฌอนก็กลับมานอนบนเตียงเพื่อเช็ควอทส์แอปของแคทเธอรีน ไม่มีข้อความและการอัปเดตจากโซเชียลมีเดียของเธอเลย ผู้หญิงที่น่ารำคาญคนนี้ เธอออก