บทที่ 467

“แคทเธอรีน หยุด กลับบ้าน” ฌอนเริ่มรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก เมื่อแคทเธอรีนมีท่าทีสงบ ทว่าเธอก็ยังยืนนิ่งอยู่บนพื้น มุมปากของเธอเหยียดขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะเย้ย “เพราะแฟนเก่าของคุณ ฉันถึงเป็นเพื่อนกับแชริตี้ไม่ได้ แต่งงานกับเชลลีไปสิ ถ้าคุณเลิกคิดถึงผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ฉันหย่าให้คุณได้นะ” “พูดเสร็จหรือยัง? ตอนนี้คุณเป็นคนที่ผมรัก” เขารู้สึกปวดหัวมาก เขาไม่รู้จะสรรหาคำพูดไหนมาโน้มน้าวเธอได้ “ค่ะ คุณรักฉัน แต่ก็ไม่มากเท่ากับที่คุณรักซาร่า” แคทเธอรีนถอนหายใจอย่างขื่นขม “ถ้าวันนี้เป็นเชลลีที่คล้ายกับซาร่ามาแทนที่ฉัน จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อวันหนึ่งมีคนอื่นที่คล้ายกับเธอมากกว่าเข้ามาเพิ่มอีก? ฉันเป็นแค่คนที่ถูกแทนที่ได้ตลอดเวลา และฉันไม่อยากมีความสัมพันธ์แบบนี้อีกต่อไปแล้ว ฉันขอโทษ บางทีฉันไม่ควรพูดแบบนี้เพราะอาการป่วยของคุณ แต่ฉันอยู่เคียงข้างคุณไม่ได้แล้ว ดูแลตัวเองเถอะนะคะ” “ไม่เคธี่ คุณมีแค่คนเดียวในโลกนี้ และไม่มีใครแทนที่คุณได้ อย่าทิ้งผมไป” ฌอนกอดเธอเอาไว้แน่น เขาหวาดกลัวราวกับเด็กที่กำลังจะสูญเสียของรักของหวงของตัวเองไป เขาเคยต้องเผชิญกับความโดดเดี่ยวและขาดความรักที่อบอุ่น ทว่าเธอเป