บทที่ 469

ความรู้สึกที่สับสนผุดขึ้นภายในหัวใจของฌอน เมื่อเขาเห็นผ้าพันแผลพันอยู่รอบศีรษะของป้าจัสมิน “ป้าควรพักผ่อนที่บ้าน ผมจะให้เฮดลีย์จ้างผู้ดูแลให้ผม...” “ไม่เป็นไรค่ะ คุณชาย ดิฉันเห็นคุณอยู่ในสภาพแบบนี้ทำให้ดิฉันรู้สึกเป็นห่วงค่ะ” จากนั้นเธอจึงขยับริมฝีปากเพื่อจะพูดอะไรบางอย่างทว่าก็เปลี่ยนใจ เมื่อคิดว่าเธอคงกลัว เขาจึงพูดขึ้นอย่างนุ่มนวล “ขอโทษนะครับ...” “ดิฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่คุณผู้หญิงเธอเข้าใจคุณชายผิด” เธอพูดขึ้น “คืนนั้นที่พวกคุณทะเลาะกันอย่างแรง แล้วดิฉันก็ไม่มีโอกาสได้อธิบาย ความจริงแล้ว คุณผู้หญิงไม่ได้ตบคุณเชลลีโดยไม่มีเหตุผลนะคะ เธอกลับมาถึงบ้านแล้วก็เห็นคุณชายกับเธอนอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ถ้าเป็นดิฉัน ดิฉันก็คงจะเข้าใจผิดเหมือนกันค่ะ” “อะไรนะ?” เขามองผู้หญิงคนนั้นด้วยดวงตาสีเข้ม “ทำไมเชลลีถึงอยู่บนเตียงผมได้?” เธอตอบอย่างทำอะไรไม่ถูก “วันนั้นอาการของคุณชายกำเริบค่ะ คุณชายไม่ปล่อยมือจากเธอเลยตั้งแต่ตอนที่เธอมาถึง แม้กระทั่งหลังจากที่เธอพาคุณขึ้นเตียงแล้ว คุณชายคนโต... คุณเข้าใจผิดว่าเธอเป็นคุณนีสันหรือเปล่าคะ?” “ผมไม่ได้เข้าใจแบบนั้น...” ฌอนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา เขาจับมือเธออย