บทที่ 486

ฌอนไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด พลางมองลงมาที่เธอ “กัดไปเลย คุณไม่ได้เป็นคนบอกผมเรื่องที่คนคนหนึ่งจะกัดใครสักคนเพราะเธอรักเขามากหรอกเหรอ? กัดผมให้แรงเท่าที่คุณรักผมเลย” “...” แคทเธอรีนหุบปากแทบไม่ทัน เรื่องนั้นมันผ่านมาตั้งนานแล้ว ทว่าเขาก็ยังจำได้อยู่ เมื่อสักครู่นี้เธอคิดว่าเขาความจำไม่ดีไปเสียแล้ว “ทำไมไม่กัดต่อล่ะครับ? คุณกลัวว่าผมจะเจ็บเหรอ?” ฌอนสัมผัสหูของเธอราวกับเธอเป็นลูกแมวตัวน้อย ๆ น้ำเสียงนุ่มนวลของเขาชวนดึงดูดและทำให้รู้สึกตื่นเต้น “ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่กลัวเจ็บ” ตอนนี้แคทเธอรีนรู้สึกหดหู่ใจขึ้นมา หากเธอกัดเขา ก็ถือว่าเป็นการแสดงความรัก แต่ถ้าเธอไม่กัดเขา นั่นก็แสดงว่าเธอทนไม่ได้ที่จะทำให้เขาต้องเจ็บปวด ไม่มีทางที่เธอจะเอาชนะเขาได้เลย “เข้านอนกันเถอะ” ฌอนกอดเธอเอาไว้ก่อนจะปิดไฟแล้วเอนกายลง ในเวลาเพียงไม่นาน เขาก็ผล็อยหลับไปขณะที่ได้กลิ่นหอมจากกายของเธอ ทว่าเป็นแคทเธอรีนที่นอนไม่หลับ เธอรู้สึกหิวขึ้นมา เธอรับประทานอาหารเย็นกับแชริตี้เยอะมาก แต่ก่อนเวลา 23:00 น. เธอก็เริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาอีกแล้ว เธอมีความอยากอาหารมากขนาดนี้เมื่อไรกัน? วันถัดไป เมื่อแคทเธอรีนตื่นขึ